Clownsmasker, bierfles of prinses?
op 7 februari 2017 19:00 | Reageer
Deze maand staat in het teken van verkleden en toneelspel.
In Nederland en België zijn de voorbereidingen voor carnaval in volle gang. Een belangrijk onderdeel van het carnaval is het verkleden. Het is een feest waarbij zowel de kinderen én de volwassenen de gekste grappigste, bijzonderste en spectaculairste outfits dragen.
In deze speciale week kan dat. Echter, buiten deze speciale carnavals weken wordt verkleden voor het gros van de bevolking gezien als iets wat alleen onze kinderen doen. De meeste volwassenen doen dat niet meer. Daarbij wordt rondlopen met een clownsmasker zeker niet gewaardeerd en boezemt het zelfs angst in; “dat doe je niet, dat hoort niet.” Daarbij zeggen we als volwassene vaak; “Laten we ophouden met die toneelspelletjes en laten we nu eens echt eerlijk zijn.”
En ja, laten we nou eens écht eerlijk zijn. Speel je werkelijk geen rol? Draag je nooit een masker? Een clownsmasker, waardoor je met een grote glimlach en met grapjes je angst en verdriet verbergt? Leef je je leven zoals het werkelijk voor jou bedoelt is, of speel je een rol in een zelf gemaakt toneelstuk?
Misschien heb je je wel zo met je masker en je toneelstuk geïdentificeerd dat je bent vergeten wie je werkelijk bent en wat je diep van binnen wilt. Je zegt dan: “ik ben introvert, ik ben extravert, ik ben resultaatgericht, ik ben perfectionistisch, ik ben verlegen, ik ben vader, ik ben moeder, ik ben kapster, ik ben coach, ik ben manager, of ik ben (vul zelf maar in).” Woorden die je noemt over jezelf bij bijvoorbeeld een sollicitatie- of netwerkgesprek, maar die niet gaan over wie je werkelijk bent, maar over de rol die je hebt aangenomen.
Onze kinderen hebben voor ons een hele mooie boodschap over wie we werkelijk zijn en wat we kunnen. We zijn namelijk niet geboren om perfect te zijn, maar om écht te zijn. We kunnen veel ontdekken in bijvoorbeeld het verkleedspel van onze kinderen. Mijn dochter liet me hierover iets heel moois zien.
Als iemand mijn dochter 2 jaar geleden vroeg wat ze wilde worden, dan zei ze steevast: “Elza uit de film Frozen.” Als ze dan later Elza was, dan zou ze alles maken wat ze wilde om andere mensen te helpen. Ze kon dan haar magische krachten inzetten om de wereld een beetje mooier te maken.
Mede door deze spiegel ontdekte ik in mij een tot dan toe nog verborgen kracht waarmee ik anderen kon helen en transformeren. Mijn dochter leerde me inzien dat ik hiermee mocht spelen en er op mocht vertrouwen dat alles mogelijk was. Ik hoefde me niet kleiner te maken of me af te vragen “kan dat, of mag dat wel?” Zij liet me zien dat het leuk was! En dat was het zeker! En nog steeds.
Tijdens carnaval is er een sfeer van verbondenheid. Even los van allerlei verantwoordelijkheid en even lekker jezelf mogen zijn in verbondenheid met anderen. Mensen die carnaval vieren weten hoe het is om in de rol te stappen van iets of iemand anders; hoe anders je je kunt voelen en ook kunt gedragen. Hoe heerlijk het is om bijv. mensen aan het lachen te maken, mensen te zien die vrolijk worden, omdat jij hebt bedacht je te verkleden als bierfles en daar nu ook zo staat. Hoe je verbonden bent met elkaar, omdat je zo écht bent onder je verkleedpak.
Durf jij ook onbekende kanten van jezelf te ontdekken? Wat zou er gebeuren als je je bekende masker eens afzet? En dat je het masker opzet van de persoon die je diep van binnen graag zou willen zijn? Hoe zou je je dan voelen? Wat zou je doen? Hoe zou je leven er dan uitzien? Waar zou je dan zijn? Met wie zou je dan zijn?
En kijk eens naar hoe je eigen kind zich graag verkleedt? Of wil hij of zij zich juist helemaal niet verkleden? Welke boodschap kan je kind hierover voor jou hebben?
Wil je meer ontdekken? Bezoek dan eens een lezing, een oudercursus of zoek een kindertolk op bij jou in de buurt.